En hoe zie jij autisme?
Vandaag vroeg iemand mij hoe ik autisme zag. En ontdekte ik wat er meer te bieden valt dan in de reguliere zorg.... Zie hier mijn antwoord aan haar:
Mijn benadering van kinderen met autisme is een brede.
Vanuit ervaring en regulier perspectief: Vanuit ervaring weet ik wat autisme betekent (ik heb 3 kinderen met een vorm van autisme), ik weet ook hoe de reguliere zorg hier tegen aan kijkt en wat dingen zijn die wel en niet werken. Ik heb geleerd te werken met picto's, beloningen, gedragsmodellen, overzichten, structuur, anticipatie, emotioneel onbelaste communicatie en allerlei tools uit de cognitieve gedragswetenschappen.
Maar er is meer... wat een eenzijdige benadering toch om het alleen maar vanuit gedrag te benaderen en vanuit een soort vermeende klinische gedachte dat het de neurologische aanleg sec is die zorgt voor het autisme in zijn verschijningsvorm. Dat de bedrading anders is bij mensen en kinderen met autisme ontken ik niet. Sterker nog ik ben in gesprekken juist degene die komt aandragen met verhalen over aanleg: afwijking op gen 9 en 11 (waren die het?) en een neurologisch andere bedrading waardoor de executieve functies, de theory of mind, centrale coherentie, systematiseren ipv empathiseren en contextueel denken te leiden hebben. Ondertussen kan ik hier wel lezingen over geven. Maar het is een deel van de totale benadering.
Want hoe staat het met de kern van het kind zelf? Alles vanuit gedrag verklaren, of van uit het fysieke, maar hoe staat het met het zielsnivo?
Ik werk ook vanuit klank en muziek: met kinderen op een therapeutische wijze, waarbij muziek echt een speciale ingang heeft bij kinderen met autisme. Ik werk ook via de contactgerichte manier (Sonrise), d.w.z. dat ik (met muziek) eerst aansluit bij de belevingswereld van het kind en dat je van daar uit het kind mee neemt naar 'onze' 'normale' wereld. Muziek is een taal zonder woorden die meteen de ziel raakt.
vanuit spiritualiteit: werk ik met kinderen op verschillende nivo's. Allereerst zie ik dat een kind met autisme uniek is. Ik zie het kind en de zielsbestemming als kern. De handicap is als een ziekte. Dat ben je niet, dat heb je. Daardoor kan je iemand los zien van zijn of haar handicap of stempel. De handicap vraagt om cognitief gestuurde aanpak soms, maar het zielenivo van het kind vraagt iets anders wat in de reguliere zorg niet gegeven wordt. Soms zijn er trauma's, soms zijn er andere communicatie wegen. Ik communiceer op energetische wijze met de kinderen. Soms kan een energetische behandeling rust geven.
Echter, uit ervaring weet ik. Autisme geneest nooit. Het is een aanleg, iemand is op een bepaalde manier 'gemaakt', die heel speciaal is en wat een speciale aanpak vraagt en een speciaal begrip. En als het goed gaat met juiste begeleiding en begrip, zal zo iemand een juist plekje in de maatschappij krijgen, passend bij het kind. Met alle uitzonderlijke kwaliteiten en mindere kanten. Bij autisme zijn we vaak bezig de omgeving zo optimaal mogelijk te krijgen zodat een kind op zijn best functioneert. Zo kan je een kind ook zo optimaal mogelijk krijgen door dat het goed in zijn of haar energie zit. in zijn vel zit. Dat kan op verschillende manieren.
Ook kan ik je helpen met je gevoelens als moeder. Van te kort schieten, moe zijn, altijd maar alert zijn, altijd maar zorgen en anticiperen, soms schuld en zorgen. En soms ook zelfs rouw en verlies, en verdriet daar om heen, als je je kind meer moet los laten aan andere vormen van zorg. En ook een stukje 'navelstreng-werk'. Het zijn allemaal hulpmiddelen voor een ieder om beter te functioneren, meer begrip te hebben.
Uiteindelijk kan ik zeggen dat kinderen met autisme een enorme spiegel voor ons ouders zijn, voor de omgeving. Ze helpen je enorm snel door je transformatieproces heen. Je moet wel groeien en mee veranderen, en je komt je zelf knalhard tegen, waarmee je aan de slag kunt. Als ik terug kijk heb ik ook vaak gedacht 'waarom over komt mij dit, dit is te zwaar'. Maar zie ik ook dat ik enorme levenslessen heb gekregen. Ik ben wie ik ben ook door mijn kinderen. Het ontwikkelen naar je ware essentie is het ontwikkelen naar IK BEN... en wat daar dan na die twee woorden komt mag alles zijn. Gevormd door het leven met een kind met autisme. Maar ook nog vrouw naast moeder van een kind met autisme... en nog veel meer.
Datum: 03-09-2013 in algemeen
Tags: